مقایسه عملکرد پیکر رویشی و عملکرد اسانس دو گونه دارویی بومی و با ارزش مرزه خوزستانی(Satureja khuzistanica Jamzad) و مرزه رشینگری (Satureja rechingeri Jamzad)

پذیرفته شده برای پوستر

عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

¹دکتری زراعت، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

²استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

³استادیار گروه کشاورزی، پژوهشکده گیاهان دارویی، دانشگاه شهید بهشتی تهران

⁴دانشیار گروه بیولوژی خاک، مؤسسه تحقیقات آب و خاک کرج

⁵کارشناسی ارشد باغبانی، دانشگاه شهید چمران اهواز

به منظور بررسی اثر اقلیم و منطقه کاشت بر عملکرد پیکر رویشی و عملکرد اسانس دو گونه دارویی مرزه خوزستانی و رشینگری، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو منطقه اندیمشک(شمال خوزستان) و منطقه کشکان(غرب لرستان) در سال 1391 انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد تر و خشک دو گونه مرزه در منطقه لرستان(87/3 و 68/1 تن در هکتار) بیشتر از منطقه خوزستان(19/3 و 3/1 تن در هکتار) بود و عملکرد تر و خشک گونه مرزه خوزستانی(8/3 و 59/1 تن در هکتار) در هر دو منطقه بیشتر از گونه مرزه رشینگری(24/3 و 38/1 تن در هکتار) بود. علاوه بر این، درصد اسانس مرزه رشینگری(9/4 درصد) در هر دو منطقه بالاتر از مرزه خوزستانی(8/1 درصد) بود. درصد اسانس دو گونه مرزه در منطقه خوزستان(83/3 درصد) بیشتر از منطقه لرستان(95/2درصد) بود. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که دو گونه مرزه در منطقه خنک تر(کشکان) دارای عملکرد پیکر رویشی بالاتر و در منطقه گرم تر(اندیمشک) دارای درصد اسانس بیشتری بودند که این می تواند به دلیل شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت مناطق کشت باشد.

اقلیم؛ درصد اسانس؛ عملکرد پیکر رویشی؛ مرزه خوزستانی؛ مرزه رشینگری