بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن بر تغییرات میزان کلروفیل و پروتئین و عملکرد دانه دو رقم گندم در شرایط تنش شوری

پذیرفته شده برای پوستر

عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

¹کارشناسی ارشد رشته زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج.

²استادیار پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی هسته ای کرج، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای

در جهت ارزیابی تغییرات میزان کلروفیل های دو رقم مورد آزمایش گندم در شرایط تنش شوری ومقادیر مختلف نیتروژن در مرحله گرده افشانی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی هسته ای کرج اجراء گردید.‏ تیمار های مورد ‏بررسی شامل دو رقم گندم ‏‎]‎‏( تجن (حساس به شوری) و بم(متحمل به شوری)‏‎[‎‏ و پنج سطح ‏شوری (شاهد(3/1)، 6، 8 ، 10 و 12دسی زیمنس بر متر) و دو سطح کود نیتروژن ‏‏(75و150کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بودند. ‏نتایج بیان داشت که در کلیه تیمار های شوری کاربرد مقدار کود 150 کیلوگرم ‏نیتروژن در هکتار، به طور کلی باعث ‏افزایش غلظت کلروفیلa و کلروفیل b و کلروفیل کل در هردو ژنوتیپ مورد بررسی در مرحله گرده افشانی و نیز باعث ‏ایجاد تاثیرات مثبت در جهت افزایش مقاومت به تنش بر میزان پروتئین های محلول برگ در مرحله 10 روز پس از گرده افشانی و عملکرد دانه ‏شد. با توجه به تفاوت های ژنوتیپی بین دو رقم، از نظر مقاوم بودن به شوری و نیز از جهت کودپذیری ‏در بین این دو ژنوتیپ باعث اثر محسوس تر افزایش مصرف کود بر رقم بم نسبت به رقم حساس تجن ‏گردید. ‏این آزمایش نشان داد که نیتروژن می تواند یک سازوکار فیزیولوژیکی جهت بهبود ‏صدمات مخرب تنش شوری در مرحله گرده افشانی درگندم باشد.‏

پروتئین محلول برگ؛ شوری؛ عملکرد؛ کلروفیل؛ گندم؛ نیتروژن