بررسی تاثیر قارچ کشها ی مختلف در کاهش میزان پوسیدگی ریشه چغندر قند

پذیرفته شده برای پوستر XML اصل مقاله (118.34 K)
عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی
چکیده
پوسیدگی ریشه چغندر قند یکی از معضلات مهم فرآوری چغندرکاران می باشد. روشهای متعددی جهت کنترل بیماری پیشنهاد گردیده از جمله آنها استفاده از سموم شیمیایی است. در این آزمایش تعدادی قارچ کش مجاز در کشور برای کنترل بیماریهای پوسیدگی ریشه چغندر قند در دو مرحله سمپاشی به دو روش نشتی و مه پاشی مورد استفاده قرار گرفت. این پ‍ژوهش در قالب آزمایشی بصورت فاکتوریل دو عاملی به طوریکه فاکتور(A): قارچکش های مختلف شامل (قارچ کش رورال تی اس ، توپاس، فلنت، متالاکسیل+ مانکوزب و راکسیل و بدون قارچ کش(شاهد) در 6 سطح و عامل(B) : روش کاربرد قارچ کشها (نشتی ومه پاشی) در 2 سطح، در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در3 تکرار در سال 1388 انجام شد. رقم مورد استفاده جلگه (حساس نسبت به پوسیدگی ریشه ) بود. نتایج جدول آنالیز واریانس برای درصد آلودگی به پوسیدگی ریشه نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین روش های مختلف کاربرد وجود ندارد. درصد آلودگی به پوسیدگی ریشه با روش نشتی با متوسط 07/39 درصد آلودگی کمتر از روش محلول پاشی با 63/40 درصد بوده‌است. بین کاربرد سموم مختلف قارچکشها نیز اختلاف معنی‌داری وجود نداشت اما مقایسه گروهی مصرف قارچکش با متوسط 79/38 درصد آلودگی نسبت به عدم مصرف آن (شاهد) به میزان 07/45 کاهش نشان میدهد بطوریکه کاربرد دو قارچکش راکسیل با 45/33 درصد ومخلوط متالاکسیل با مانکوزب با 56/37 درصد آلودگی بیانگر تاٌثیر مثبتی از کاربرد آنان نسبت به شاهد با 07/45 درصد آلودگی بوده است. نتایج آنالیز واریانس و مقایسه میانگین اثر متقابل روش کاربرد سموم در قارچ کشهای آزمایش بررسی تاثیر قارچ کشهای مختلف در کاهش میزان پوسیدگی ریشه چغندر قند نشان داد که تاثیرسموم راکسیل و فلنت در روش کاربرد سموم به روش محلول پاشی بهتر از شاهد و سموم رورال تی اس و توپاس و مخاوط متالاکسل و مانکوزب بهتر بوده است و در روش نشتی کاربرد مخاوط متالاکسل و مانکوزب کمترین درصد آلودکی با 55/30 را به خود اختصاص داد.
کلیدواژه ها
 
Title
The study of effects of different fungicides at decreasing sugar beet root rot
Authors
Abstract
Sugar beet root rot is a major problem for farmers.Several ways have been suggested to control the disease including the use of chemicals. In this experiment some legal fungicides were used at two stages in two ways; furrow and mist (spray). The experimental design was factorial with two factors; factor (A): different fungicides (Roral TS, Topas, Flent, Metalaxil+Mankozeb, Raxil and no-fungicide) at six levels, factor (B): application method (furrow and spray) at two levels..The cultivar used in the experiment was Jolgeh (sensitive to root rot). The analysis of variance of %root rot contamination showed that the application methods were not significantly different.% Root rot contamination in furrow method (by an average of 39.07) was less than mist (spray) method (by an average of 40.63).There wasn's a significant difference between the application method of the fungicides but group comparison between fungicide application (by an average of 38.79) and check (no fungicide) shows a reduction of contamination by 45.07%. So that the application of two fungicides of Raxil (by an average of 33.45%) and the mix of Metalaxil + Mankozeb (by an average of 37.56% ) is indicative of positive effect of their application relative to the check (by an average of 45.07%). The ANOVA and mean comparison of the interaction between application methods of the fungicides showed that in spray method chemicals Raxil and Flent were more effective than the check and the chemicals Roral TS, Topas and the mix of Metalaxil + Mankozeb at controlling the sugar beet root rot and in furrow method the application of the mix of Metalaxil + Mankozeb showed the least contamination by an average of 30.55%.