تغییر اقلیم و نظام‌های تولید برنج: تخمین ردپای کربن و پتانسیل گرمایش جهانی
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، فارغ‌التحصیل مقطع دکتری و استاد گروه زراعت، تهران، ایران.
2استاد گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
3استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات،پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
4دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، دانشیار گروه زراعت
چکیده
مدیریت صحیح اراضی شالیزاری می‌تواند باعث افزایش بهره‌وری و کاهش ردپای کربن شود. هدف از این پژوهش، تخمین ردپای کربن و گرمایش جهانی در نظام‌های تولید برنج بود. در این آزمایش نظام‌های کاشت حفاظتی، بهبودیافته و رایج منطقه مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی عملیات زراعی و اطلاعات مربوط به روش‌های تولیدی و مقادیر مختلف مصرف نهاده‌ها (ورودی‌ها) در سال 1391 ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که متوسط پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) برابر 25/2803 کیلوگرم معادل CO2 در هکتار بود. بیش‌ترین و کم‌ترین GWP در نظام‌های حفاظتی و رایج منطقه مشاهده شد. GWP در واحد انرژی ورودی در نظام کاشت حفاظتی حداقل و در نظام رایج منطقه حداکثر بود. نظام کاشت رایج منطقه و حفاظتی بیش‌ترین و کم‌ترین GWP در واحد انرژی خروجی را داشتند. کم‌ترین و بیش‌ترین ردپای کربن در واحد وزن در نظام‌های کاشت حفاظتی و رایج منطقه به‌دست آمد. بنابراین، شیوه صحیح مدیریت مزرعه در نظام تولید حفاظتی به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، پتانسیل گرمایش جهانی و ردپای کربن منجر شد.
کلیدواژه ها