بررسی پایداری عملکرد ارقام و لاینهای سویا
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
حمیدرضا بابایی1 ، ابراهیم هزارجریبی2 ، نسرین رزمی3 ، حسین سبزی4 ، مجتبی هاشمی جزی5 ، حمیدرضا خادم حمزه6
1موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
2مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی: گلستان،
3مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی: اردبیل
4مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی: لرستان
5مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی: چهارمحال و بختیاری
6مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی: فارس
چکیده
با هدف تعیین ارقام پرمحصول و پایدار برای مناطق کشت سویا، 17 رقم و لاین برگزیده سویا در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در شش منطقه: کرج، خرمآباد، مغان، گرگان، شهرکرد و زرقان مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه واریانس مرکب و تجزیه پایداری عملکرد دانه به روش ابرهارت و راسل انجام گرفت. نتایج این بررسی نشان داد: اثرات مکان، ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × مکان در سطح 1% معنیدار میباشند. ژنوتیپ شماره 7 Hamilton) × (Essex پایدارترین ژنوتیپ و دارای سازگاری عمومی بالا در کلیه محیطها است . ژنوتیپ شماره 13( Linford ) از سازگاری عمومی کمتر در کلیه محیطها برخوردار است و ژنوتیپهای شماره : 1 (DI 74) و 17 (L.17) دارای سازگاری خصوصی برای مناطق مناسب میباشند.
کلیدواژه ها
Title
Study of yield stability of soybean cultivars and elite lines
Authors
Abstract
In order to detect stable and high yielding cultivars for soybean cultivation areas, 17 cultivars and elite lines evaluated in form RCB design with 4 replication in six regions: Karaj, Khoram-abad, Moghan, Gorgan, Share-kord and Zaghan. Combined analysis of variance and satability analysis conducted by Eberhart and Rusell method. Result of this experiment showed: location , genotype and location × genotype interaction effects are significant in 1% level. Genotype 7 (Essex × Hamilton) is the most stable genotype and high general adaptability in across all locations. Genotype 13 (Linford) contains lower general adaptability in across all locations and Genotypes: No. 1 (DI74) and No.17 (L.17) contain specific adaptability for favorable regions