بررسی پایداری و سازگاری عملکرد لاین های گندم دوروم با استفاده از روش تجزیه پایداری AMMI
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: سیزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
لیلا رفیعی1 ، توحید نجفی میرک2 ، منوچهر خدارحمی2 ، حمداله کاظمی3 ، مجید طاهریان4 ، شهریار ساسانی5 ، اکبر قندی6
1دانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تبریز
2عضو هیاًت علمی موًسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج
3عضو هیاًت علمی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تبریز
4عضو هیاًت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
5عضو هیاًت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
6عضو هیاًت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی پایداری و سازگاری عملکرد لاین های گندم دوروم با استفاده از روش تجزیه پایداری AMMI انجام شد. در این پروژه تعداد 18 لاین امید بخش گندم دوروم در چهار منطقه کرج، اصفهان، کرمانشاه و نیشابور به همراه گندم دوروم پارسی و گندم نان دنا به عنوان ارقام شاهد در قالب طرح بلوکهای کـامل تصادفی در سه تکرار و طی2 سال زراعی متوالی(1390- 1389 و 1391-1390 ) کشت و مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به معنىدار شدن اثر متقابل ژنوتیپ در محیط در تجزیه واریانس مرکب، تجزیه پایدارى با استفاده از روش AMMI انجام گردید. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق ژنوتیپ شماره 14 به عنوان پایدارترین ژنوتیپ مشخص گردید. در این تحقیق همچنین سازگاری خصوصی ژنوتیپ ها نیز مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که ژنوتیپ های شماره 2 و 12 برای اصفهان و ژنوتیپ های شماره 10 و 20 برای کرج سازگاری خوبی نشان دادند. در شرایط آب و هوایی کرمانشاه و نیشابور نیر به ترتیب ژنوتیپ های 13 و 18 و ژنوتیپ های 7 و 17 سازگاری خصوصی مناسب تری داشتند.
کلیدواژه ها
Title
Study on yield stability and adaptability in durum wheat lines using AMMI stability analysis
Authors
Abstract
This study aimed to evaluate yield stability and adaptability of durum wheat lines using AMMI stability analysis was performed. 18 durum wheat lines were evaluated in Karaj, Isfehan, Kermanshah and Neishabour, along with Dena, durum wheat, and Parsi, bread wheat as control cultivars. Experiments were done based on randomized complete block design (RCBD), with three replications in two consecutive years (2010-2011 and 2011-2012). Since the genotype × year × location interaction was significant, stability analysis was carried out using AMMI. Based on results of above mentioned, in this study genotype DM-89-14 with average yield of 7/689 tons per hectare, was identified as most stable genotype. In this study also special adaptibality of genotypes in different location were estimated. In Isfahan genotypes 2 and 12 and in Karaj genotypes 10 and 20 were adaptable. Genotypes 13 and 18 in Kermanshah and genotypes 7 and 17 showed better adoptability.