بررسی سازگاری هیبریدهای مونوژرم چغندرقند تحت شرایط کشت به هنگام و دیرهنگام

پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (270.18 K)

عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

ﻋﺎدل ﭘﺪرام؛ کیوان فتوحی؛ حیدر عزیزی؛ عبدالمجید خورشید

ﺑﺨﺶ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ، ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت و آﻣﻮزش ﻛﺸﺎورزی و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻏﺮﺑﻲ، ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت، آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزی، اروﻣﻴﻪ، اﻳﺮان.

ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺗﺮاﻛﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﻮﺗﻪ در زراﻋﺖ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ، زﻣﺎن ﻛﺎﺷﺖ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ )ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ دو آزﻣﺎﻳﺶ 16 رﻗﻤﻲ( در ﺳﺎل زراﻋﻲ 1395 در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﻜﺮار ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﺎزﮔﺎری ﻫﻴﺒﺮﻳﺪﻫﺎی ﻣﻮﻧﻮژرم ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم و دﻳﺮﻫﻨﮕﺎم ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺠﺰﻳﻪ وارﻳﺎﻧﺲ ﺑﺮ اﺳﺎس دادهﻫﺎی آزﻣﺎﻳﺶ اول ﻛﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم( ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ارﻗﺎم ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺻﻔﺎت ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﺸﻪ، ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻗﻨﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ و ﺧﺎﻟﺺ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداری در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل ﻳﻚ درﺻﺪ وﺟﻮد دارد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﻘﺎﻳﺴﺎت ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﺸﻪ، ﻗﻨﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ و ﺧﺎﻟﺺ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ Mandarin )ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 73/81، 11/71 و 7/75 ﺗﻦ در ﻫﻜﺘﺎر( و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﺸﻪ و ﻗﻨﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ 708*7112-p.9) (ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 23/81 و 2/79 ﺗﻦ در ﻫﻜﺘﺎر) ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺠﺰﻳﻪ وارﻳﺎﻧﺲ دادهﻫﺎی ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه از آزﻣﺎﻳﺶ دوم )ﻛﺸﺖ دﻳﺮﻫﻨﮕﺎم( اﺛﺮ ﻣﻌﻨﻲدار 0/05≤p)
رﻗﻢ را ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺗﺮاﻛﻢ ﻳﺎ ﺗﻌﺪاد ﺑﻮﺗﻪ ﻧﺸﺎن داد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﻘﺎﻳﺴﺎت ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﺸﻪ، ﻗﻨﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ و ﺧﺎﻟﺺ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ Futura ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 46/02، 4/10 و 3/31 ﺗﻦ در ﻫﻜﺘﺎر( و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ آنﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ 712*SB36)*-AR-HS-738 )ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ 27/78، 3/33 و 1/90 ﺗﻦ در ﻫﻜﺘﺎر ﺑﻮد.

ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ؛ زﻣﺎن ﻛﺎﺷﺖ؛ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻛﻤّﻲ و ﻛﻴﻔﻲ