اثر محلولپاشی سلنات سدیم و سولفات روی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی مرتبط با تنش ذرت دانه ای (Zea mays L.) تحت تنش خشکی در منطقه کرمان
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1دانشجوی دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشگاه یاسوج
2استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج
3استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
چکیده
ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮات ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺳﻮﻟﻔﺎت روی و ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺑﺮﺧﻲ ﺻﻔﺎت ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﻨﺶ در ذرت داﻧﻪای رﻗﻢ ﺳﻴﻨﮕﻞ ﻛﺮاس 704 ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ آزﻣﺎﻳﺸﻲ در ﺳﺎل 1395 در ﻣﺰرﻋﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﻛﺮﻣﺎن اﺟﺮا ﮔﺮدﻳﺪ. آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻃﺮح ﻛﺮتﻫﺎی ﺧﺮد ﺷﺪه در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار ﺑﻮد. رژﻳﻢ آﺑﻴﺎری در ﺳﻪ ﺳﻄﺢ ﺷﺎﻣﻞ: 1 آﺑﻴﺎری ﭘﺲ از ﻣﺼﺮف 35 درﺻﺪ رﻃﻮﺑﺖ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس ﺧﺎک آﺑﻴﺎری ﭘﺲ از ﻣﺼﺮف 50 درﺻﺪ رﻃﻮﺑﺖ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس ﺧﺎک آﺑﻴﺎری ﭘﺲ از ﻣﺼﺮف 65 درﺻﺪ رﻃﻮﺑﺖ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس ﺧﺎک (ﺗﻨﺶ ﺷﺪﻳﺪ) ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ و ﺳﻮﻟﻔﺎت روی در ﻫﻔﺖ ﺳﻄﺢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞ ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﺑﻮدﻧﺪ: 1- ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ آب ﻣﻘﻄﺮ ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 40 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ، 3 ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﺳﻮﻟﻔﺎت روی ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 3 ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ، 4 ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 40 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ و ﺳﻮﻟﻔﺎت روی ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 3 ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ، 5 ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 80 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ، 6 ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﺳﻮﻟﻔﺎت روی ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 6 ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ و 7 ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺑﺎ ﺳﻠﻨﺎت ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 80 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ و ﺳﻮﻟﻔﺎت روی ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 6 ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺛﺮ ﺗﻨﺶ ﻛﻤﺒﻮد آب ﺑﺮ ﺻﻔﺎت ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ،RWC ﻗﻨﺪﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل، ﭘﺮوﻟﻴﻦ و آﻧﺰﻳﻢﻫﺎی GPX و SOD در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل 1 درﺻﺪ ﻣﻌﻨﻲدار ﺑﻮد. اﺛﺮ ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ روی و ﺳﻠﻨﻴﻮم ﺑﺮ ﺻﻔﺎت ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و ﻗﻨﺪﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺸﺪ، ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺻﻔﺎت ﻓﻮق اﻟﺬﻛﺮ ﮔﺮدﻳﺪ وﻟﻲ اﺛﺮ ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺮ ﺻﻔﺎت ﭘﺮوﻟﻴﻦ،RWC و آﻧﺰﻳﻢﻫﺎی GPX و SOD در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل 1 درﺻﺪ ﻣﻌﻨﻲدار ﺷﺪ. اﺛﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺗﻨﺶ ﻛﻤﺒﻮد آب و ﻣﺤﻠﻮلﭘﺎﺷﻲ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ و آﻧﺰﻳﻢ GPX در ﺳﻄﺢ 5 درﺻﺪ و ﺑﺮ ﭘﺮوﻟﻴﻦ، آﻧﺰﻳﻢ SOD و RWC درﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل 1 درﺻﺪ ﻣﻌﻨﻲدار ﺷﺪ. ﺗﻨﺶ ﺷﺪﻳﺪ ﺧﺸﻜﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﺑﻴﺎری ﻣﻄﻠﻮب، ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ را ﺑﻪ ﻣﻴﺰان 52 درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ داد
کلیدواژه ها