اثر تنظیم کننده های رشدی گیاهی در کالوسزایی چند رقم برنج ایرانی

پذیرفته شده برای پوستر

عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

¹دانشجوی مقطع دکتری تخصصی گروه بهنژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

²عضو هیات علمی گروه بهنژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﭼﻬﺎر رﻗﻢ ﺑﺮﻧﺞ ﺑﻮﻣﻲ ﺷﻤﺎل اﻳﺮان ﺑﻪ ﻧﺎمﻫﺎی ﻫﺎﺷﻤﻲ، ﺑﻴﻨﺎم، ﻋﻠﻲ ﻛﺎﻇﻤﻲ و دﻣﺴﻴﺎه، ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه از ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﺮﻧﺞ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ و ﻣﻴﺰان ﻛﺎﻟﻮسزاﻳﻲ و وزن ﺗﺮ ﻛﺎﻟﻮسﻫﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪهﻫﺎی رﺷﺪی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺎﻟﻮس زاﻳﻲ از ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ MS ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه رﺷﺪ2,4-D ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ 2 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ و ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه رﺷﺪ NAA در ﻏﻠﻈﺖﻫﺎی ﺻﻔﺮ، 1 و 2 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﭘﺎﻳﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺗﺼﺎدﻓﻲ در ﺳﻪ ﺗﻜﺮار در آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه زﻳﺴﺖ ﻓﻨﺎوری ﮔﻴﺎﻫﻲ در داﻧﺸﻜﺪه ﻛﺸﺎورزی داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺒﺮﻳﺰ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ دادهﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺛﺮ ﻏﻠﻈﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻮرﻣﻮن، ارﻗﺎم و اﺛﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻴﺰان وزن ﺗﺮ ﻛﺎﻟﻮسﻫﺎ در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل 1 ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان وزن ﺗﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ ﺑﻴﻨﺎم )0/375 ﮔﺮم( و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻗﻢ دﻣﺴﻴﺎه 0/204 ﮔﺮم( ﺑﻮد و ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﻫﻮرﻣﻮن NAA ﺑﺮای ﻛﺎﻟﻮسزاﻳﻲ 2 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ ﺑﻮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ درﺻﺪ ﻛﺎﻟﻮس زاﻳﻲ در ﺗﻴﻤﺎر ﻫﻮرﻣﻮﻧﻲ در ﺳﻄﺢ اﺣﺘﻤﺎل 5 ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﻛﺎﻟﻮسزاﻳﻲ در ﻏﻠﻈﺖ 2 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ NAA و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان آن در ﺻﻔﺮ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ NAA ﺑﻮد. اﻣﺎ درﺻﺪ ﻛﺎﻟﻮس زاﻳﻲ ﺑﻴﻦ ارﻗﺎم ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد.

ﺑﺮﻧﺞ؛ ﻛﺎﻟﻮسزاﻳﻲ؛ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪه رﺷﺪی