ارزیابی اثر متقابل ژنوتیپ در محیط و پایداری عملکرد ژنوتیپهای گلرنگ با استفاده از روش اثرات اصلی جمعپذیر و اثرات متقابل ضربپذیر
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1دانشجوی دکتری تخصصی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، باشگاه پژوهشگران و نخبگان جوان، کرج، ایران.
2گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
3گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
4گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران.
5دانشجوی دکتری تخصصی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران.
چکیده
در این پژوهش از روش اثرات اصلی جمعپذیر و اثرات متقابل ضربپذیر بهمنظور بررسی و شناسایی برهمکنش ژنوتیپ و
محیط در 26 ژنوتیپ گلرنگ در سه محیط شامل بیرجند، اصفهان و تهران در سه سال، بهصورت طرح بلوکهای کامل
تصادفی با سه تکرار استفاده گردیده است. نتایج تجزیه واریانس به روش امی حاکی از معنیدار بودن اثرات اصلی افزایشی
محیط در سطح احتمال 1 درصد است. برهمکنش ژنوتیپ و محیط به × ژنوتیپ و محیط و اثر ضربپذیر برهمکنش ژنوتیپ
چهار مؤلفه اصلی تفکیک شد که از این چهار مؤلفه، سه مؤلفه اول در سطح احتمال 1 ردصد و مؤلفه چهارم در سطح احتمال
5 درصد معنیدار شد. چهار مؤلفه اصلی اول اثر متقابل نزدیک به 83 درصد از واریانس دادهها را توجیه نمودند. سهم هر
محیط و میانگین عملکرد × 13 و 9 درصد بود. بایپلات اولین مؤلفه اصلی برهمکنش ژنوتیپ ،19 ، مؤلفه به ترتیب حدود 40
1/ را با دارا بودن عملکرد دانه بالا (به ترتیب برابر با 545 LRV-55- و 295 Hartman برای ژنوتیپها و محیط، ژنوتیپهای
1 کیلوگرم در تکبوته) بهعنوان ژنوتیپهای پایدار معرفی نمود. نمودار بایپلات مربوط به دو مؤلفه اول مشخص / و 487
در مقایسه با سایر ژنوتیپها از سازگاری عمومی بیشتری برخوردار است.
محیط در 26 ژنوتیپ گلرنگ در سه محیط شامل بیرجند، اصفهان و تهران در سه سال، بهصورت طرح بلوکهای کامل
تصادفی با سه تکرار استفاده گردیده است. نتایج تجزیه واریانس به روش امی حاکی از معنیدار بودن اثرات اصلی افزایشی
محیط در سطح احتمال 1 درصد است. برهمکنش ژنوتیپ و محیط به × ژنوتیپ و محیط و اثر ضربپذیر برهمکنش ژنوتیپ
چهار مؤلفه اصلی تفکیک شد که از این چهار مؤلفه، سه مؤلفه اول در سطح احتمال 1 ردصد و مؤلفه چهارم در سطح احتمال
5 درصد معنیدار شد. چهار مؤلفه اصلی اول اثر متقابل نزدیک به 83 درصد از واریانس دادهها را توجیه نمودند. سهم هر
محیط و میانگین عملکرد × 13 و 9 درصد بود. بایپلات اولین مؤلفه اصلی برهمکنش ژنوتیپ ،19 ، مؤلفه به ترتیب حدود 40
1/ را با دارا بودن عملکرد دانه بالا (به ترتیب برابر با 545 LRV-55- و 295 Hartman برای ژنوتیپها و محیط، ژنوتیپهای
1 کیلوگرم در تکبوته) بهعنوان ژنوتیپهای پایدار معرفی نمود. نمودار بایپلات مربوط به دو مؤلفه اول مشخص / و 487
در مقایسه با سایر ژنوتیپها از سازگاری عمومی بیشتری برخوردار است.
کلیدواژه ها