اثرات بیشبود آهن بر خصوصیات مورفولوژیک و جذب پتاسیم در مرحله گیاهچهای ارقام برنج
پذیرفته شده برای پوستر
اصل مقاله (372.01 K)
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت دانشگاه علوم کشاورزی گیلان،
2استاد گروه زراعت دانشگاه علوم کشاورزی گیلان،
3استادیارگروه بیوتکنولوژی گیاهی دانشگاه علوم کشاورزی گیلان
چکیده
آﻫﻦ ﻳﻜﻲ از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﺬاﻳﻲ ﺿﺮوری در ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﻴﻨﻪ از اﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻴﺰان و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺤﺼﻮل در ﮔﻴﺎﻫﺎن زراﻋﻲ ﻣﻲﮔﺮدد و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﺰان آن در ﺣﺪ ﺳﻤﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﮔﻴﺎﻫﺎن زراﻋﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻴﺶﺑﻮد آﻫﻦ درﻣﺤﻴﻂ رﻳﺸﻪ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﻪ دﻟﻴﻞ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮ از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ، ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺬب آﻧﻬﺎ ﮔﺮدد. ﻫﺪف اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ارزﻳﺎﺑﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻤﻴﺖ آﻫﻦ ﺑﺮ رﺷﺪ، ﺑﺮﺧﻲ ﺻﻔﺎت ﻣﻮرﻓﻮﻟﻮژﻳﻚ و ﻣﻴﺰان ﺟﺬب ﻳﻮن ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ در ﮔﻴﺎه ﺑﺮﻧﺞ ﺑﻮد. آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻛﺎﻣﻼ ً ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻓﺎﻛﺘﻮر اول ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻴﻤﺎر آﻫﻦ در 5 ﺳﻄﺢ 10، 50، 100، 250 و 350 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم در ﻟﻴﺘﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت Fe-EDTA و ﻓﺎﻛﺘﻮر دوم ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺑﺮﻧﺞ ﻫﺎﺷﻤﻲ، دم ﺳﻴﺎه و ﺧﺰر ﺑﻮد. ﮔﻴﺎﻫﺎن در ﺷﺮاﻳﻂ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت 4 ﻫﻔﺘﻪ در ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ ﻫﻴﺪروﭘﻮﻧﻴﻚ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺤﻠﻮل ﻏﺬاﻳﻲ ﻳﻮﺷﻴﺪا ﻛﺸﺖ ﺷﺪﻧﺪ و در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان آﻫﻦ، ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ و ﺑﺮﺧﻲ ﺻﻔﺎت ﻣﻮرﻓﻮﻟﻮژی ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﺪﻧﺪ. در ﭘﺎﻳﺎن دوره رﺷﺪ، ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﺎﻳﺸﺎت ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ آﻫﻦ در ﻣﺤﻠﻮل ﻏﺬاﻳﻲ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻴﺰان آﻫﻦ در ﺑﺨﺶ ﻫﻮاﻳﻲ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺷﺪه و در ﻧﺘﻴﺠﻪ، رﺷﺪ ﮔﻴﺎﻫﻲ و ﺑﺮﺧﻲ از وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎی ﻣﻮرﻓﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ آﻫﻦ در ﻣﺤﻴﻂ رﻳﺸﻪ ، ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺬب ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ و ﻣﺤﺘﻮی اﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ در ﺑﺨﺶ ﻫﻮاﻳﻲ ﺑﺮﺧﻲ ارﻗﺎم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻨﺶ آﻫﻦ، ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﻣﺘﺤﻤﻞﺗﺮﻳﻦ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻟﻮﻳﺖ دمﺳﻴﺎه و ﻫﺎﺷﻤﻲ ﺑﻮده و ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺧﺰر ﺿﻌﻴﻒﺗﺮﻳﻦ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﺪ. آزﻣﺎﻳﺸﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ زﻳﺎدﺗﺮ آﻫﻦ و ﻧﻴﺰ در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺰرﻋﻪ ای ﺑﺮای ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻻزم اﺳﺖ.
کلیدواژه ها