مطالعه تحمل به تنش خشکی در لاینهای اینبرد نوترکیب گلرنگ حاصل از تلاقی بین گونهای
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات،دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
2استاد اصلاح نباتات گروه زراعت و اصلاح نباتات،دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
3دانشجوی دکتری، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
4استاد اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده
ﮔﻠﺮﻧﮓ (Carthamus tinctorius)ﮔﻴﺎﻫﻲ داﻧﻪ روﻏﻨﻲ و ﺑﻮﻣﻲ اﻳﺮان اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از روشﻫﺎی اﺻﻼﺣﻲ آن، اﻧﺠﺎم ﻫﻴﺒﺮﻳﺪاﺳﻴﻮن و ﺗﻼﻗﻲ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ در راﺳﺘﺎی ﺑﻬﺒﻮد ﭘﺎﻳﺪاری ﻋﻤﻠﻜﺮد در ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ اﺳﺖ. ﻻﻳﻦﻫﺎی اﻳﻨﺒﺮد ﻧﻮﺗﺮﻛﻴﺐ ﻧﺴﻞ F5 ﺳﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﻼﻗﻲ ﺑﻴﻦﮔﻮﻧﻪﻫﺎی( C. palaestinus ، C. tinctorius IL) و (C. oxyacanthus )ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺨﻔﻒ ﺳﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ PO ، IP و IO در دو ﻣﺤﻴﻂ ﺷﺎﻫﺪ 50 درﺻﺪ ﺗﺨﻠﻴﻪ رﻃﻮﺑﺘﻲ( و ﺗﻨﺶ ﺧﺸﻜﻲ )90 درﺻﺪ ﺗﺨﻠﻴﻪ رﻃﻮﺑﺘﻲ( در ﻣﺰرﻋﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﻛﺸﺎورزی داﻧﺸﮕﺎه ﺻﻨﻌﺘﻲ اﺻﻔﻬﺎن، ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ادﻏﺎم رﻳﺨﺘﻪ ارﺛﻲ دو ﮔﻮﻧﻪ وﺣﺸﻲ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﺎﻳﺪاری ﻻﻳﻦﻫﺎی ﮔﻠﺮﻧﮓ زراﻋﻲ در ﻣﺤﻴﻂ ﺗﻨﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﻼﻗﻲﻫﺎی PO و IO ﭘﺎﻳﺪاری ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﮔﻮﻧﻪ وﺣﺸﻲ C. oxyacanthus ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻧﺘﻘﺎل ژنﻫﺎی ﭘﺎﻳﺪاری ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد اﻳﻦ وﻳﮋﮔﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. در ﻫﺮ ﺗﻼﻗﻲ، ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی ﺑﺮﺗﺮ از ﻧﻈﺮ ﺛﺒﺎت ﻋﻤﻠﻜﺮد داﻧﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻧﺪ.
کلیدواژه ها