ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺑﺮﺧﻲ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ وﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﻮری ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی ﻛﻴﻨﻮا (Chenopodium quinoa Willd) در ﺷﺮاﻳﻂ ﺧﺎکﻫﺎی ﺷﻮر و ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻮر ﺟﻨﻮب ﺧﻮزستان
پذیرفته شده برای پوستر
اصل مقاله (477.05 K)
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
1محقق بخش تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران
2استادیار پژوهش بخش تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران
3کارشناسارشد بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران
چکیده
اراﺿﻲ ﺟﻨﻮب ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎی ﺷﻮری، ﻗﻠﻴﺎﺋﻴﺖ و ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﺎﻓﺖ دارﻧﺪ، ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺗﺠﻤﻊ ﻧﻤﻚ ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻛﻴﻨﻮا ﻳﻚ ﺷﻮرزﻳﺴﺖ اﺧﺘﻴﺎری اﺳﺖ ﻟﺬا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻣﻜﺎنﺳﻨﺠﻲ ﻛﺸﺖ و ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻴﻨﻮا در ﻣﺰارع ﺷﻮر و ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻮر، 12 ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻴﻨﻮا ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎی ﺟﻨﻮﺑﻲ در دو ﻣﺰرﻋﻪ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﺎ داﻣﻨﻪﻫﺎی ﺷﻮری »4-7« و »12-14« دﺳﻲ زﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ، ﻫﺮ ﻛﺪام در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺗﻜﺮار ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻘﺪار ﺳﺪﻳﻢ و ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﺮگ و ﺳﺎﻗﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ، ﺷﺎﺧﺺ اﺳﺘﺮس (Fv/Fm)، ﺳﺒﺰﻳﻨﮕﻲ ﺑﺮگ (LGI)، وزن ﻫﺰار داﻧﻪ و وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ ﻳﺎدداﺷﺖﺑﺮداری ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎ در ﻛﻠﻴﻪ ﺻﻔﺎت، ﺑﻪ ﺟﺰ وزن ﻫﺰار داﻧﻪ، ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲدار داﺷﺘﻨﺪ. ژﻧﻮﺗﻴﭗ Giza 1 ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﺮگ را در ﻫﺮ دو ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﻮر و ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻮر داﺷﺖ. در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺰرﻋﻪ ﺷﻮر ژﻧﻮﺗﻴﭗ Rosada و در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﻤﻪﺷﻮر Q104ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺳﺎﻗﻪ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﺘﻮای ﻛﻠﺮوﻓﻴﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی Rosada و Q26 در ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﻮر و Giza 1 و Q29 در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻮر ﺑﻮد. ﺷﺎﺧﺺ اﺳﺘﺮس در ژﻧﻮﺗﻴﭗ Q29 ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﻮد. ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ وزن داﻧﻪ در ﺳﻨﺒﻠﻪ را ژﻧﻮﺗﻴﭗ Giza 1 در ﺷﺮاﻳﻂ ﺷﻮر و ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی Q101 و Q103 در ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻮر داﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی Q26 ، Rosada و Giza 1 ﮔﺰﻳﻨﻪﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﻴﺪ در ﺷﻮری 14 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
کلیدواژه ها