ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴﺰان ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ و درﺻﺪ روﻏﻦ دو ﮔﻮﻧﻪ Salicornia bigelovii و S. sinus persica آﺑﻴﺎری ﺷﺪه ﺑﺎ آب درﻳﺎ

پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (270.54 K)

عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

غلامحسین رنجبر؛ فرهاد دهقانی

استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﺳﺎﻟﻴﻜﻮرﻧﻴﺎ دارای ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻋﻠﻮﻓﻪ و داﻧﻪﻫﺎی روﻏﻨﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﺑﺮای ﻛﺸﺎورزی ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﺸﺖ ﺷﻮﻧﺪ. ﮔﻮﻧﻪ Salicornia bigelovii، ﺑﻮﻣﻲ ﻧﻮاﺣﻲ ﺳﺎﺣﻠﻲ ﺷﺮق و ﺟﻨﻮب اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه و ﺳﻮاﺣﻞ ﻣﻜﺰﻳﻚ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎم در ﺗﻮﻟﻴﺪ روﻏﻦ و ﻋﻠﻮﻓﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آب درﻳﺎ در ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرود. ﺑﺮای ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ آب درﻳﺎ ﺑﺮ ﻣﻴﺰان ﻣﺤﺘﻮای ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی و درﺻﺪ روﻏﻦ S. sinus persica ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﻣﻲ )ﺗﻮده ﺑﻮﺷﻬﺮ( و S. bigelovii،ﻳﻚ آزﻣﺎﻳﺶ ﻣﺰرﻋﻪای در ﺳﺎﺣﻞ ﺷﻬﺮ دﻟﻮار واﻗﻊ در اﺳﺘﺎن ﺑﻮﺷﻬﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻃﺮح ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ و ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﮔﻴﺎﻫﺎن در ﻃﻮل ﻓﺼﻞ رﺷﺪ ﺑﺎ آب ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس ﺑﺎ ﺷﻮری 60 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ آﺑﻴﺎری ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداری ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺰان ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی S. bigelovii و S. sinus persica ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ 45/0 و 49/6 درﺻﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪهشد S.sinus و S. bigelovii ﺷﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداری در ﻣﺤﺘﻮای روﻏﻦ داﻧﻪ دو ﮔﻮﻧﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﻣﻴﺰان روﻏﻦ داﻧﻪS. ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ S. sinus persica درﺻﺪ ﺑﻮد. اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﮔﺮﭼﻪ درﺻﺪ روﻏﻦ داﻧﻪ23/9 و 23/8ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ persica
i ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ آﺑﻴﺎری ﺑﺎ آب درﻳﺎ ﺑﻮد، ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻋﻠﻮﻓﻪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی اﺻﻼﺣﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺤﺘﻮای ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎره در ﮔﻴﺎه ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس؛ ﺳﺎﻟﻴﻜﻮرﻧﻴﺎ؛ ﺷﻮرزی؛ ﺷﻮرورزی؛ ﺷﻮری