مطالعه ژنتیکی محتوای قند میوه طالبی تحت تأثیر تنش شوری
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران
نویسندگان
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
چکیده
ﻃﺎﻟﺒﻲ ﮔﻴﺎه ﺻﻴﻔﻲ ﺑﺎ ﺗﻨﻮع وﺳﻴﻊ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺼﻮرت ﮔﺴﺘﺮده در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺸﻚ و ﻧﻴﻤﻪ ﺧﺸﻚ ﻛﺸﺖ و ﻛﺎر ﻣﻲﺷﻮد. ژﻧﺘﻴﻚ ﻣﺤﺘﻮای ﻗﻨﺪ ﻣﻴﻮه ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﺑﺎزارﭘﺴﻨﺪی ﻣﻴﻮه ﻃﺎﻟﺒﻲ ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻨﺶ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺤﻮه ﻛﻨﺘﺮل ژﻧﺘﻴﻜﻲ و ﺑﺮآورد ﺗﺮﻛﻴﺐﭘﺬﻳﺮی ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻣﺤﺘﻮای ﻣﻮاد ﺟﺎﻣﺪ ﻣﺤﻠﻮل ﻣﻴﻮه ﻃﺎﻟﺒﻲ ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﺗﻨﺶ ﺷﻮری در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺰرﻋﻪ اﺟﺮا ﮔﺮدﻳﺪ. ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس، 11 واﻟﺪ ﻃﺎﻟﺒﻲ ﻣﺘﻨﻮع از ﻧﻈﺮ ﻣﻘﺪار ﻗﻨﺪ ﻣﻴﻮه و ﺳﻄﻮح ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﻮری ﺑﻬﻤﺮاه 55 ﻫﻴﺒﺮﻳﺪ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﻼﻗﻲ ﺑﻴﻦ آنﻫﺎ در ﻳﻚ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﻤﻪ دایآﻟﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻻﺗﻴﺲ ﻣﺴﺘﻄﻴﻞ ﺳﺎده در دو ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻌﻤﻮل و ﺗﻨﺶ ﺷﻮری )آﺑﻴﺎری ﺑﺎ آب ﺷﻮر ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ 1-dSm 14 در ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺣﺎﻛﻲ از اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداری ﻣﻴﺎن ژﻧﻮﺗﻴﭗﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ )واﻟﺪﻳﻦ و ﻫﻴﺒﺮﻳﺪﻫﺎ( و ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد ﻛﻪ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎﻻی اﻳﻦ ژرم ﭘﻼﺳﻢ در راﺳﺘﺎی اﺻﻼح ﺑﺮای اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺤﺘﻮای ﻣﻮاد ﺟﺎﻣﺪ ﻣﺤﻠﻮل ﻣﻴﻮه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮاد ﺟﺎﻣﺪ ﻣﺤﻠﻮل ﻣﻴﻮه، ﺑﻄﻮر ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻌﻨﻲداری ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻨﺶ ﺷﻮری ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﻧﺸﺎن از ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻌﻨﻲدار ﻫﺮ دو آﺛﺎر اﻓﺰاﻳﺸﻲ و ﻏﻴﺮاﻓﺰاﻳﺸﻲ در ﻛﻨﺘﺮل ژﻧﺘﻴﻜﻲ اﻳﻦ ﺻﻔﺖ در ﻫﺮ دو ﻣﺤﻴﻂ داﺷﺖ، اﮔﺮﭼﻪ اﻫﻤﻴﺖ اﺛﺮ ﺟﺰ اﻓﺰاﻳﺸﻲ در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﮔﺮاﻓﻴﻜﻲ ﺟﻴﻨﻜﺰ ﻫﻴﻤﻦ ﻧﺸﺎن داد ﻣﻮاد ﺟﺎﻣﺪ ﻣﺤﻠﻮل در ﻫﺮ دو ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺎ اﺛﺮ ﻏﺎﻟﺒﻴﺖ ﻧﺴﺒﻲ ژنﻫﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲﺷﺪه اﺳﺖ. ارﻗﺎم ﻻﻛﻲ، ﺷﺎهآﺑﺎدی و رﻳﺶﺑﺎﺑﺎ و ﻫﻴﺒﺮﻳﺪﻫﺎی ﻻﻛﻲ × ﮔﺮﮔﺮ و ﺷﺎهآﺑﺎدی× ﺳﻤﺴﻮری از ﻟﺤﺎظ ﻣﺤﺘﻮای ﻗﻨﺪ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﺑﺎزارﭘﺴﻨﺪی ﻣﻴﻮه در ﻫﺮ دو ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻌﻤﻮل و ﺗﻨﺶ ﺷﻮری( ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
کلیدواژه ها