مقایسه گونههای مختلف سالیکورنیا در مرحله سبز شدن با استفاده از درصدهای مختلف شوری آب دریا

پذیرفته شده برای پوستر

عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

¹استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

²محقق، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﻜﻼت اﺳﺎﺳﻲ در ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺎﻟﻴﻜﻮرﻧﻴﺎ، ﺳﺒﺰﺷﺪن آن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از آب درﻳﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف از اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﮔﻠﺪاﻧﻲﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ درﺻﺪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻮری آب درﻳﺎ ﺑﺮ ﻣﻴﺰان ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﺳﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻬﻢ ﺳﺎﻟﻴﻜﻮرﻧﻴﺎ S. و Salicornia europaea و S. persica ﺑﻮد. آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﻛﺘﻮرﻳﻞ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻛﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﻲ و ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺳﻄﻮح ﺷﻮری ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺎرﺑﺮد ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی 3%، 8%، 13%، 18%، 23%، 28 و 33 درﺻﺪ ﺷﻮری آب درﻳﺎ ﺑﻮد. ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی آب ﺷﻮر ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آب ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس ﺑﺎ ﺷﻮری 61 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﻟﻴﻜﻮرﻧﻴﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﺷﻮری آب درﻳﺎ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﮔﻮﻧﻪ S. persica در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی S. europaea و S. bigelovii ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﻌﻨﻲداری درﺻﺪ ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﺑﻴﺸﺘﺮی در ﺷﻮریﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ ﺗﺎ ﺗﻴﻤﺎر 23 ﺷﻮری آب درﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲداری در ﻣﻴﺰان ﺳﺒﺰ ﺷﺪن آن در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﺎر ﻏﻴﺮ ﺷﻮر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ. ﻣﻴﺰان ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﮔﻮﻧﻪ S. bigelovii در ﺗﻤﺎم ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎی ﺷﻮری در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﺎر ﻏﻴﺮ ﺷﻮر ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲدار ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ. در ﮔﻮﻧﻪ S. europaea ﻧﻴﺰ اﻓﺰاﻳﺶ درﺻﺪ ﺷﻮری آب درﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از 13 ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲدار ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﮔﻴﺎﻫﭽﻪﻫﺎ ﮔﺮدﻳﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺒﻮد ﺳﺒﺰ ﺷﺪن، ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻛﺎﺷﺖ ﮔﻴﺎه ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺎرشﻫﺎی زﻣﺴﺘﺎﻧﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد.

آب ﺷﻮر؛ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس؛ ﺷﻮرزی