بررسی تأثیر شوری آب آبیاری بر تجمع سدیم، پتاسیم و کلر در گیاه کینوا

پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (291.25 K)

عنوان دوره: پانزدهمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران

¹زهرا همتی؛ ²امیر بستاتی؛ ³محمود باقری

¹دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم خاک، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران،

²استادیار، گروه علوم خاک، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران

³استادیار، مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج

اﻳﺮان ﻛﺸﻮری اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ روزاﻓﺰون ﺟﻤﻌﻴﺖ و ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮای ﻏﺬا ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ اﻗﻠﻴﻤﻲ و ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﻛﺸﻮر و ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ اﻗﻠﻴﻢ، ﻣﺤﺪودﻳﺖ آﺑﻲ و وﺟﻮد ﺧﺎکﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺷﻮری و ﺣﺎﺻﻠﺨﻴﺰی ﻛﻢ ﻛﺸﺖ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ راﻫﻜﺎرﻫﺎی رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻣﻨﻴﺖ ﻏﺬاﻳﻲ در ﻛﺸﻮر ﺑﻪ ﺷﻤﺎر رود. در اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری در 6 ﺳﻄﺢ ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری (ﺷﺎﻫﺪ، 3، 6، 9، 12، 15 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ) ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻃﺮح ﭘﺎﻳﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺗﺼﺎدﻓﻲ و در 3 ﺗﻜﺮار ﺑﺮ روی ﮔﻴﺎه ﻛﻴﻨﻮا (رﻗﻢ Gize 1) در ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﻛﺸﺎورزی داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺠﺰﻳﻪ وارﻳﺎﻧﺲ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺻﻔﺎت ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداری (P􀀁0/01) وﺟﻮد دارد. اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری ﺗﺎ 15 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ 10 و 46 درﺻﺪی ﺳﺪﻳﻢ و ﻛﻠﺮ و ﻛﺎﻫﺶ 6 و 16 درﺻﺪی ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ و ﻧﺴﺒﺖ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺪﻳﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ و اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﻋﺼﺎره ﮔﻞ اﺷﺒﺎع در ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری 15 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ،37/5􀀂46 دﺳﻲزﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﺑﻮد، ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﮔﻴﺎه ﻛﻴﻨﻮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﮕﻴﺎﻫﻤﻘﺎوم ﺑﻪ ﺷﻮری ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آﻳﺪ.

ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ؛ ﺳﺪﻳﻢ؛ ﺷﻮری آب آﺑﻴﺎری؛ ﻛﻴﻨﻮا